Πέρα από τις κλασσικές εισαγωγές περί χρησιμότητας ενός μπλογκ [τι το άνοιξα εγώ αυτό το πράμα, πώς, πού, πότε και γιατί] σκέφτομαι ότι μάλλον απλά θα μπω στο ψητό κατευθείαν και χωρίς πολλά-πολλά μα, μου και ιστορίες. Αυτό το μπλόγκ θα αλλάξει τη ζωή σαςμου.
Πρόσφατες συζητήσεις με έναν πολύ καλό φίλο έφεραν στην επιφάνεια τα εξής συμπεράσματα: ο κάθε άνθρωπος ακούει μουσική με διαφορετικό τρόπο και ο κάθε ένας από αυτούς τους τρόπους λέει πολλά για το ίδιο το άτομο. Μπήκα σε θέση να αναρωτηθώ αν ο τρόπος με τον οποίο ακούμε μουσική έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα και σε τι ποσότητες μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στη μουσική που θέλουμε να ακούσουμε. Μια από τις απόψεις που κυκλοφορούν στην αγορά είναι ότι εάν (μιλώντας για τον μέσο ακροατή) δεν τρέξεις να κατεβάσεις τον δίσκο του αγαπημένου σου καλλιτέχνη/μπάντας πριν βγει στο εμπόριο τότε δεν νοιώθεις. Γενικά. Αυτό όλο το θέμα ξεκίνησε με αφορμή τον τελευταίο δίσκο των Νορβηγών Ulver που αρνήθηκα κατηγορηματικά να κατεβάσω και να ακούσω, λέγοντας στον φίλο μου πως περιμένω την επίσημη μέρα κυκλοφορίας, και τότε ή θα τον αγοράσω ή θα καθήσω αναπαυτικά στην καρέκλα μου, αφού τον έχω κατεβάσει, και με ησυχία, με μυαλό ή κουρασμένο ή γεμάτο και μόνη μου, αφού έχω ακούσει κόσμο και κοσμάκη να επαινεί το πόσο καταπληκτικός δίσκος είναι, θα τον αφήσω να ξεδιπλωθεί και θα κρίνω αν και κατά πόσο είναι πρώτον: όντως καταπληκτικός δίσκος που σώζει ζωές και καταπνίγει τυφώνες, δεύτερον: άξιζε ο όλος μαζοχισμός, όπως τον αποκάλεσε χαρακτηριστικά ο φίλος μου, του να περιμένεις και να περιμένεις και να περιμένεις, χωρίς προφανή λόγο.
Το πράγμα έχεις ως εξής: πάντα θα περιμένω και πάντα θα αξίζει. Ακόμα και όταν πρόκειται για ένα δίσκο που θα σε απογοητέυσει Γιατί αυτό που περιμένω, δεν είναι το πότε θα λικάρει από τον κάποιον τυχαίο χρήστη ένας πολυαναμενόμενος δίσκος. Αρχικά, αυτό που περιμένω είναι το συναίσθημα του ότι ξέρεις πως σήμερα είναι η επίσημη κυκλοφορία δίσκου από μια μπάντα που εκτός του ότι παίζει τα πάντα,στην ακρόαση, θα είμαι εγώ και αυτοί. Και σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο..ε, ρε παιδί μου τι να σου πω τώρα. Με τον ίδιο τρόπο που περιμένεις με αγωνία, να τελειώσει κάτι, να μπει ένα γκόλ στο 90’ να σώσει την ομάδα, να τελειώσει μια γρίπη, να ερωτευτείς, να ευτυχίσεις, να ξεκουραστείς, με τον ίδιο τρόπο που περιμένεις διακοπές από την δουλειά, που περιμένεις να προσγειωθεί ένα αεροπλάνο, να βγεις στην επιφάνεια για να πάρεις ανάσα μετά από μια βουτιά; Με τον ίδιο τρόπο περιμένω την μουσική. Αργά και δίνω τον χρόνο που θέλω εγώ. Καμιά μουσική δεν θα γίνει ποτέ προσωπική σου υπόθεση εάν δεν της δώσεις εσύ το go.
Ακούμε Pearl Jam σήμερα.
No comments:
Post a Comment